Hochmut

germană

(Deutsch)

Etimologie

Din germana medie de sus hochmuot < germana veche de sus hohmuot.

Pronunție

  • AFI: /ˈhoːχˌmuːt/


Substantiv


Declinarea substantivului
der Hochmut
m. Singular Plural
Nominativ der Hochmut invariabil
Acuzativ den Hochmut invariabil
Dativ dem Hochmut invariabil
Genitiv des Hochmut(e)s invariabil
  1. mândrie; aroganță, orgoliu
  2. trufie, îngâmfare

Sinonime

  • Hoffart, Hybris, Arroganz, Überheblichkeit, Selbstgefälligkeit, Selbstherrlichkeit, Selbstüberhebung, Dünkel, Vermessenheit

Antonime

  • Demut

Cuvinte derivate

  • hochmütig

Expresii

  • Hochmut kommt vor dem Fall
Acest articol este emis de la Wiktionary. Textul este licențiat sub Creative Commons - Attribution - Sharealike. Se pot aplica termeni suplimentari pentru fișierele media.