ictus
română
Etimologie
Pronunție
- AFI: /ˈik.tus/
Substantiv
| Declinarea substantivului ictus | ||
| n. | Singular | Plural |
| Nominativ-Acuzativ | ictus | ictusuri |
| Articulat | ictusul | ictusurile |
| Genitiv-Dativ | ictusului | ictusurilor |
| Vocativ | ' | ' |
- intensificare a pronunțării în versificația antică, care marca partea cea mai reliefată a unei măsuri metrice.
- (muz.) note puternic accentuate care se găsesc în primele măsuri.
- (med.) stare patologică, manifestată brusc și intens, însoțită de cădere.
Sinonime
- 3: șoc
Cuvinte compuse
Traduceri
Referințe
engleză
(English)
Etimologie
Din latină ictus.
Pronunție
- AFI: /ˈɪktəs/
Substantiv
ictus, pl. ictus sau ictuses
Vezi și
- stroke
franceză
(français)
Etimologie
Din latină ictus.
Pronunție
- AFI: /ik.tys/
Substantiv
ictus m., invariabil
- (med.) ictus
- Ictus épileptique, ictus amnésique.
Sinonime
- apoplexie, attaque
Cuvinte apropiate
- ictal
- ictère
italiană
(italiano)
Etimologie
Din latină ictus.
Pronunție
- AFI: /'iktus/
Substantiv
ictus m., invariabil
- (med.) ictus
Sinonime
- infarto cerebrale
portugheză
Etimologie
Din latină ictus.
Pronunție
Pronunție lipsă. (Modifică pagina)
Substantiv
ictus m., invariabil
- (med.) ictus
spaniolă
(español)
Etimologie
Din latină ictus.
Pronunție
Pronunție lipsă. (Modifică pagina)
Substantiv
ictus m., invariabil
- (med.) ictus
Acest articol este emis de la Wiktionary. Textul este licențiat sub Creative Commons - Attribution - Sharealike. Se pot aplica termeni suplimentari pentru fișierele media.