annoyance
engleză
(English)
Etimologie
Din franceza veche anoiance, anuiance. Confer franceză ennui.
Pronunție
- AFI: /əˈnɔɪəns/
Substantiv
annoyance, (nenumărabil și numărabil; pl. annoyances)
- (numărabil) iritare, enervare, deranj, neplăcere
- She expresed annoyance at the slow service.
- (numărabil) deranj, supărare
- (nenumărabil) starea de om enervat, iritat
Sinonime
Antonime
Cuvinte derivate
- annoy
- annoyed
- annoyer
- annoying
Referințe
Acest articol este emis de la Wiktionary. Textul este licențiat sub Creative Commons - Attribution - Sharealike. Se pot aplica termeni suplimentari pentru fișierele media.