zufrieden

germană

(Deutsch)

Etimologie

Din zu + Friede/Frieden.

Pronunție

  • AFI : /ʦu'fʀiːdn̩/


Adjectiv

zufrieden (comp. zufriedener, sup. am zufriedensten)

  1. mulțumit, satisfăcut
    Er soll sich endlich zufrieden geben.

Antonime

Cuvinte derivate

Referințe

Acest articol este emis de la Wiktionary. Textul este licențiat sub Creative Commons - Attribution - Sharealike. Se pot aplica termeni suplimentari pentru fișierele media.