reluctance

engleză

(English)

Etimologie

Compus din reluctant + sufixul -ance.

Pronunție

  • AFI: /rɪ'lʌktəns/


Substantiv

reluctance, (nenumărabil)

  1. lipsă de chef, împotrivire, rezistență, opunere
    Tom's reluctance towards doing homework will cause him problems.
  2. ezitare, codire
  3. (fiz.) reluctanță

Sinonime

  • 1: unwillingness
  • 2: hesitation

Cuvinte compuse

  • reluctance motor

Cuvinte apropiate

  • reluctant
  • reluctantly

Referințe

Acest articol este emis de la Wiktionary. Textul este licențiat sub Creative Commons - Attribution - Sharealike. Se pot aplica termeni suplimentari pentru fișierele media.