köpek

turcă

(Türkçe)

Etimologie

Din turca veche köp > köpük.

Pronunție

  • AFI: /kœ.pek/


Substantiv

köpek, pl. köpekler

  1. câine
  2. (fam.) om de nimic, ticălos

Sinonime

  • 1: fino, it, havhav, kuçukuçu, barak, çomar, encek, encik, enik, belo

Cuvinte compuse

Acest articol este emis de la Wiktionary. Textul este licențiat sub Creative Commons - Attribution - Sharealike. Se pot aplica termeni suplimentari pentru fișierele media.