brüllen
| Vezi și : Brüllen |
germană
(Deutsch)
Etimologie
Din germana medie de sus brüelen < germanică *brōl-. Inevitabil de origine imitativă.
Pronunție
- AFI: /'bʀʏlən/
Verb
| Conjugarea verbului brüllen | |
| Infinitiv | brüllen |
| Indicativ prezent pers. 2 sg., 3 sg. |
brüllst brüllt |
| Indicativ imperfect | brüllte |
| Participiu perfect | gebrüllt |
| Verb auxiliar | haben |
- (mai ales despre animale) a mugi, a rage, a zbiera
- Costa Rica: Wo die Affen brüllen und die Krokodile lauern.
- (fig.) a țipa, a urla
- Mein Kollege brüllte vor Schmerz, nachdem ihm eine Kiste auf den Fuß gefallen war.
Sinonime
- 1: rufen
- 2: schreien, donnern, anfahren, auffahren
Cuvinte derivate
- Brüllaffe
- Brüllen
- brüllend
- Brüller
- Gebrüll
- entgegenbrüllen
- anbrüllen
- aufbrüllen
- ausbrüllen
- herausbrüllen
- herumbrüllen
- losbrüllen
- niederbrüllen
- zubrüllen
- zurückbrüllen
Cuvinte apropiate
- schreien
Referințe
Acest articol este emis de la Wiktionary. Textul este licențiat sub Creative Commons - Attribution - Sharealike. Se pot aplica termeni suplimentari pentru fișierele media.