brüllen

Vezi și : Brüllen

germană

(Deutsch)

Etimologie

Din germana medie de sus brüelen < germanică *brōl-. Inevitabil de origine imitativă.

Pronunție

  • AFI: /'bʀʏlən/


Verb


Conjugarea verbului
brüllen
Infinitiv brüllen
Indicativ prezent
pers. 2 sg., 3 sg.
brüllst
brüllt
Indicativ imperfect brüllte
Participiu perfect gebrüllt
Verb auxiliar haben
  1. (mai ales despre animale) a mugi, a rage, a zbiera
    Costa Rica: Wo die Affen brüllen und die Krokodile lauern.
  2. (fig.) a țipa, a urla
    Mein Kollege brüllte vor Schmerz, nachdem ihm eine Kiste auf den Fuß gefallen war.

Sinonime

  • 1: rufen
  • 2: schreien, donnern, anfahren, auffahren

Cuvinte derivate

  • Brüllaffe
  • Brüllen
  • brüllend
  • Brüller
  • Gebrüll
  • entgegenbrüllen
  • anbrüllen
  • aufbrüllen
  • ausbrüllen
  • herausbrüllen
  • herumbrüllen
  • losbrüllen
  • niederbrüllen
  • zubrüllen
  • zurückbrüllen

Cuvinte apropiate

  • schreien

Referințe

Acest articol este emis de la Wiktionary. Textul este licențiat sub Creative Commons - Attribution - Sharealike. Se pot aplica termeni suplimentari pentru fișierele media.