örn
islandeză
(íslenska)
Etimologie
Din vechea limbă norvegiană ǫrn. Origine germanică.
Pronunție
- AFI: /œrtn/
Substantiv
örn m., ernir pl.
Sinonime
Cuvinte compuse
- gammörn
- gjallörn
- gjálpörn
- glymörn
- gnýörn
- gullörn
- haförn
- haukörn
- hræörn
- kafförn
- skallörn
- skálmörn
- skassörn
- steppuörn
suedeză
(svenska)
Etimologie
Din vechea limbă norvegiană ǫrn. Origine germanică.
Pronunție
- audiofișier
- AFI: /ørn/
Substantiv
| Declinarea substantivului örn | ||||
| c. | Singular | Plural | ||
| Nehotărât | Hotărât | Nehotărât | Hotărât | |
| Nominativ | örn | örnen | örnar | örnarna |
| Genitiv | örns | örnens | örnars | örnarnas |
Cuvinte compuse
- havsörn
- örnnäsa
- örnnäste
- örnunge
- örnvråk
Cuvinte apropiate
- örngott
Acest articol este emis de la Wiktionary. Textul este licențiat sub Creative Commons - Attribution - Sharealike. Se pot aplica termeni suplimentari pentru fișierele media.