weisen

germană

(Deutsch)

Etimologie

Din germana medie și germana veche de sus wîsen.

Pronunție

  • AFI: /ˈvaɪ̯zn/


Verb


Conjugarea verbului
weisen
Infinitiv weisen
Indicativ prezent
pers. 2 sg., 3 sg.
weist
weist
Indicativ imperfect wies
Participiu perfect gewiesen
Verb auxiliar haben
  1. a arăta, a marca
    Er wies nach links.
  2. a indica, a desemna
    Sie wies ihn aus dem Haus.

Sinonime

Cuvinte derivate

  • Wegweiser
  • Weisung

Cuvinte compuse

Expresii

  • jemandem die Tür weisen
  • jemanden in die Schranken weisen
Acest articol este emis de la Wiktionary. Textul este licențiat sub Creative Commons - Attribution - Sharealike. Se pot aplica termeni suplimentari pentru fișierele media.