tronçon

franceză

(français)

Etimologie

Din franceză veche trons < latină populară *trunceus, din truncus („trunchi”).

Pronunție

  • AFI: /tʁɔ̃.sɔ̃/


Substantiv

tronçon m., tronçons pl.

  1. felie, frântură, secțiune
    Tronçons d'anguille, de brochet.

Sinonime

  • morceau, section

Cuvinte derivate

  • étronçonner
  • tronçonnage
  • tronçonner
  • tronçonneur, tronçonneuse

Referințe

Acest articol este emis de la Wiktionary. Textul este licențiat sub Creative Commons - Attribution - Sharealike. Se pot aplica termeni suplimentari pentru fișierele media.